အမတေယာက္က ေျပာတယ္။ မိဘေတြဆိုတာ သူတို.ရင္ခြင္ထဲကေန ထြက္ခြာသြားတ့ဲ သားသမီးေတြကို အၿမဲတမ္း သတိရေနတတ္တာပါ။ သားသမီးေတြဆီက ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈေတြ အကူအညီေတြ သိပ္လိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနေကာင္းပါတယ္ အေမ၊ အေဖ ဆိုတဲ့ အသံေလးမ်ား ၾကားရရင္ကို စိတ္ၾကည္ႏူးရတာပါတဲ့ ဒါေၾကာင့္ အေ၀းေရာက္သားသမီးေတြအေနနဲ. အိမ္ကို ေငြမပို.ႏုိင္ရင္ေတာင္ တပတ္ကို ၁ ေခါက္ျဖစ္ျဖစ္၊ တလကို အနည္းဆံုး ၂ ေခါက္ျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းဆက္ (သို.) စာေရးၿပီး မိဘကို စကားေျပာသင့္ပါတယ္တဲ့။
အေ၀းေရာက္သားသမီးေတြရဲ. မိဘေတြမွာျဖစ္တတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေလးကို ေအာက္က ကဗ်ာမွာ ခံစားၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။
မိေမြ ဖေမြ
တေယာက္စီ
ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့
အိပ္ရာေလးမ်ား ဟင္းလင္းဟာလာ။
ဆိုခဲ့ေငါက္ခဲ့ဖူး
ရယ္ခဲ့ငိုခဲ့ဖူး
ကာလဦးတုန္းဆီကေပါ့
ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာမ်ား မခါးသက္ႏုိင္ဘူး
မ်က္ရည္နဲ.လူး ထမင္းလည္းၿမိန္ခဲ့
အိပ္ခ်ိန္တန္ တစ္စုတစ္ေ၀း
ကိုယ္နံ.ေမႊးခဲ့ၾကေလတယ္။
ေၾသာ္ ...
ကိုယ္သြားေလရာ လမ္းအတိုင္း
သူတို.လိုက္ခဲ့ၾကတာ
ကမၻာဦးတုန္းကတည္းက ထင္ပါရဲ.။
ခုေတာ့
ႏွစ္ဦးတည္း ထမင္းလက္ဆံု
ၿငိမ္သက္ေနပံု မၿမိဳင္လိုက္တာမ်ား။ ။
စည္သူၿငိမ္း