ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္းတယ္...
အဲသည္ေလာက္ မြန္းက်ပ္မယ္မွန္း သိခဲ့ရင္
(အစကတည္းက)
အသက္ရွဴတတ္ေအာင္ ငါ မသင္ခဲ့ပါဘူး...
သစ္ပင္ေတြ ေသြ႔ေျခာက္
အသံတစ္သံကို ေၾကာက္ေနရသလိုလို..
အခ်စ္ေရ... တို႔စိတ္နဲ႔ တို႔ကိုယ္ပဲ
သစ္ရြက္ေတြလိုပဲ အတူ ေၾကြပစ္လိုက္ၾကမယ္
“ဘာ...ျဖစ္...လို႔...ခြဲ...ရ...မွာ...လဲ...ကြယ္”
ျမက္ခင္းေတြ အျမဲစိမ္းေနတာ ျမင္ရေအာင္
ဘ၀ကို... ေဘာလံုးကြင္းပဲ ျဖစ္လိုက္ေစ့ခ်င္ေတာ့တယ္...
အခုေတာ့...
ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္း
(မင္း...သြားမယ္ဆိုလည္း)
စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
မင္းခိုက္စိုးစန္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment